من رفتنی ام ؟!

اومد پیشم حالش خیلی عجیب بود فهمیدم با بقیه فرق میکنه

گفت : یه سوال دارم که خیلی جوابش برام مهمه

گفتم : چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال میشم بتونم کمکتون کنم

گفت : من رفتنی ام !

گفتم : یعنی چی ؟

گفت : دارم میمیرم

گفتم : دکتر دیگه ای رفتی ، خارج از کشور ؟

گفت : نه همه اتفاق نظر دارن ،گفتن خارج هم کاری نمیشه کرد .

گفتم : خدا کریمه ، انشاالله که بهت سلامتی میده

با تعجب نگاه کرد و گفت : اگه من بمیرم یعنی خدا کریم نیست ؟

فهمیدم آدم فهمیده ایه و نمیشه گل مالید سرش

گفتم : راست میگی ، حالا سوالت چیه ؟

گفت: از وقتی فهمیدم دارم میمیرم خیلی ناراحت شدم از خونه بیرون نیومدم

کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن

تا اینکه یه روز به خودم گفتم تا کی منتظر مرگ باشم ؟

خلاصه یه روز صبح از خونه زدم بیرون مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرق داشتم ، چون من قرار بود برم و انگار این حال منو کسی نداشت

خیلی مهربون شدم ، دیگه رفتارای غلط مردم خیلی اذیتم نمیکرد

با خودم میگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن

آخه من رفتنی ام و اونا انگار موندنی

سر تون درد نیارم من کار می کردم اما حرص نداشتم

بین مردم بودم اما بهشون ظلم نمیکردم و دوستشون داشتم

ماشین عروس که میدیدم از ته دل شاد میشدم و دعا می کردم

گدا که میدیدم از ته دل غصه میخوردم و بدون اینکه حساب کتاب کنم کمک میکردم

مثل پیر مردا برای همه جوونا آرزوی خوشبختی میکردم

الغرض اینکه این ماجرا منو آدم خوبی کرد و مهربون شدم

حالا سوالم اینه که من به خاطر مرگ خوب شدم و آیا خدا این خوب شدن منو قبول میکنه؟

 گفتم : بله ، اونجور که میدونم و به نظر میرسه آدما تا دم رفتن خوب شدنشون واسه خدا عزیزه

آرام آرام خدا حافظی کرد وتشکر ، وقتی داشت میرفت گفتم : راستی چقدر وقت داری ؟

گفت : معلوم نیست بین یک روز تا چند هزار روز !!!

یه چرتکه انداختم دیدم منم تقریبا همین قدرا وقت دارم . با تعجب گفتم : مگه بیماریت چیه ؟ گفت : بیمار نیستم ! گفتم : پس چی ؟

گفت : فهمیدم مردنیم ، رفتم دکتر گفتم : میتونید کاری کنید که نمیرم ؟

گفتن : نه گفتم :خارج  چی ؟ و باز گفتند : نه !

آقا جون مارفتنی هستیم وقتش فرقی ذاره مگه ؟

 باز خندید و رفت و دل منو با خودش برد . . . . .